زوال خانواده در برخی از سریالهای نمایش خانگی
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۰۲۸۱۳
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه با تأکید بر این که در بسیاری از سریالهای نمایش خانگی با موضوعاتی مواجه هستیم که به زوال خانواده منجر میشوند، بیان کرد: بسیاری از هنرها مانند خوشنویسی، موسیقی و هنر نمایش، یک هنر اسلامی و ایرانی هستند و برخلاف برخی از هنرها، وارداتی نیستند، هنرهای نمایشی نیز ترکیبی از مجموع هنرهای ادبیات، موسیقی و دیگر موضوعات است که بسیاری از این هنرها نیز یک هویت ایرانی و اسلامی دارند، اگر چه آنچه که هم اکنون بهعنوان تئاتر شناخته میشود، شاید وارداتی باشد، اما هنرهای نمایشی با فرهنگ ایرانی اسلامی عجین است و ریشه در فرهنگ خود ما دارد و این موضوعی است که باید مورد توجه جدی قرار گیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: در هنرهای نمایشی، باید توجه به این فرهنگ مورد توجه قرار گیرد، اما الان با آثاری در حوزههای نمایشی مانند تئاتر مواجه هستیم که بیننده، بعد از دیدن نمایش، بهسمت پوچگرایی سوق داده میشود و یا متأسفانه برخی ازسریالهای شبکه نمایش خانگی که ترویج نابودی خانواده را نمایش میدهند.
حجت الاسلام خسروپناه مطرح کرد: هنر اصول خودش را دارد و نمیتوان این اصول را نادیده گرفت، به همین دلیل هم در تدوین سند حکمرانی هنرهای نمایشی، باید دیدگاه اساتید این رشته دریافت شود تا در تدوین این سند از این دیدگاهها استفاده شود.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار کرد: هم اکنون، برخی از مراکز آموزش عالی، به دلایلی، بدون مصاحبه تخصصی و آزمون اقدام به جذب دانشجو در رشتههای هنری میکنند، بی آن که توانمندی و قابلیتهای این فرد در رشتههای هنری بررسی شود که این موضوع، به آسیب در حوزه هنر منجر میشود. البته در مجموع میتوان گفت که برای حل مشکلات حوزه هنرهای نمایشی یک راهکار میتوان ارائه داد و آن تدوین سند حکمرانی هنرهای نمایشی است. هرچند بارها گفته شده که حکومتداری با حکمرانی متفاوت است که باید دقت شود.
او ادامه داد: در شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجموعه قطعات ناموزونی در قالب مصوبات مرتبط با هنرهای نمایشی داریم که این اجزاء، باید در قالب یک سند حکمرانی هنرهای نمایشی که شامل همه موضوعات مرتبط و اجزاء به هم پیوسته باشد در قالب سند حکمرانی هنرهای نمایشی تدوین شود که مثلاً در این سند، ایجاد سازمان هنرهای نمایشی، زیرساختهای مورد نیاز، موضوع محتوا، ظرفیتهای آموزش عالی و حتی مواردی مانند بیمه و درآمد نیز لحاظ شود. وثاقت و وزانت هنر و دوری هنر از عوامزدگی نیز از موضوعات دیگری است که میتواند در این سند، در نظرگرفته شود.
گفتنی است در این نشست، ایرج راد با اشاره به وجود ۱۵۰ هزار فارغالتحصیل رشته تئاتر در کشور بیان کرد: هنوز هنر و خصوصاً تئاتر بهعنوان شغل در کشور شناخته نمیشود و هم اکنون بسیاری از این فارغ التحصیلان، که غالباً جوانانی هستند که با هزینه و تلاش بسیار و با صرف عمر و توان، این رشته را در مراکز آموزش عالی خواندهاند متأسفانه زمینه مناسبی برای فعالیت آنها وجود ندارد.
مدیرعامل پیشین خانه تئاتر گفت: محدودیت سالن و امکانات در کشور نیز به گونهای است که بسیاری از این فارغالتحصیلان، مجبور به فعالیتهای غیر مرتبط با تئاتر هستند و باید گفت که تعدادی از آنان در تاکسیهای اینترنتی مشغول به کار هستند. شغل شناخته شدن هنر؛ یکی از خواستههای حداقلی هنرمندان است.
او با اشاره به زحمات فراوانی که برای ایجاد سازمان تئاتر و ایجاد تشکلهای صنفی مرتبط با هنرهای نمایشی در کشور کشیده شد، ادامه داد: در برنامههای چهارم و پنجم توسعه، هیچ اسمی از تئاتر به میان نیامده بود، در برنامه ششم نیز در این باره مصوباتی داشتیم، اما عملاً هیچ اتفاقی نیفتاد، حتی در طول سالهای گذشته، برخی از مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در زمینه هنرهای نمایشی، اجرایی نشد.
در این دیدار، قطب الدین صادقی با تأکید بر این که تئاتر و هنرهای نمایشی، یکی از چهار پرچم فرهنگی و از اسطورههای فرهنگی این سرزمین در طول همه قرنهای گذشته است، گفت: این هنر سرشار از ارزشهای اخلاقی است که متأسفانه به خاطر سیاستهای غلط، هم اکنون بار تجاری گرفته است. هم اکنون در ۶۷ دانشکده کشور، ۳ هزار کلاس آموزش تئاتر برگزار میشود، بیتوجهی به آینده شغلی این افراد، امید و شادمانی را از این جوانان میگیرد.
او ادامه داد: متأسفانه ما، با این که فرهنگ نمایشی قدرتمند و تنوعی از انواع نمایش تراژیک و طنز و سنتی و کودک داریم حتی یک مکان بهعنوان تئاتر ملی نداریم. متأسفانه الان تئاتر یک بازار تجاری شده است و به همین دلیل نیز، بیش از ۹۵ درصد مردم اصولاً تئاتر نمیبینند.
هوشنگ توکلی هم، با اشاره به رشد تئاتر در دوران انقلاب اسلامی گفت: هم اکنون حدود ۴۰۰ هزار نفر فارغ التحصیل رشته تئاتر و نمایش در کشور داریم، اما متناسب با این رشد، زیرساختهای مناسب آماده نشده است.
فرهاد قائمیان نیز، در ادامه با اشاره به وضعیت تئاتر به ویژه در استانها بیان کرد: بسیاری از مراکز استانها فاقد یک سالن تئاتر مناسب هستند. این در حالی است که مشخص نیست خروجی مراکز مختلف آموزش عالی و همچنین آموزشگاههای آزاد در تربیت فارغ التحصیلان تئاتر چیست؟ در بسیاری از مواقع، نظارت تاثیرگذار نیست و فقط بازدارنده است. هم اکنون یک ادارهکل متولی تئاتر در کشور است و جای تعجب دارد که چرا تئاتر، که زیر بنای دیگر هنرهای نمایشی در سینما و تلویزیون است، یک سازمان مشخص مانند سازمان سینمایی ندارد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور هنرهای نمایشی سریال های نمایش خانگی شورای عالی انقلاب فرهنگی آموزش عالی هم اکنون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۰۲۸۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حال موسیقی ایران خوب است
«بهنظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. » این بخشی از گفتههای علیرضا طلیسچی، خواننده شناختهشده و پرطرفدار پاپ است که توانسته جایگاهش را با کنسرتهایی که برگزار میکند، تثبیت کند.
به گزارش ایسنا، به نقل از همشهری، تولید و پخش رئالیتیشوها، از «مافیا» گرفته تا «پدرخوانده»، در شبکههای نمایش خانگی داغ است و یکی از این برنامهها که اینروزها طرفداران قابل توجهی پیدا کرده، رئالیتیشو «زودیاک» است که با عنوان «شبهای مافیا» بازی جذابی برای طرفدارانش پخش میکند. در این برنامه یک قاتل سریالی به نام زودیاک شهروندان و مافیای سیسیل را هدف قرار میدهد. در این برنامه محمد بحرانی نقش گرداننده بازی را بر عهده دارد.
سریال «شبهای مافیا: زودیاک» به کارگردانی محمدرضا رضائیان در سال۱۴۰۲ ساخته شده است. در فصل دوم این رئالیتیشو، فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مؤمن، مهدی مهدیپور و امیرحسین هاشمی به هنرمندی پرداختهاند.
علیرضا طلیسچی یکی از خوانندگان شناختهشده و پرطرفدار پاپ است؛ خوانندهای که توانسته جایگاهش را با کنسرتهایی که برگزار میکند تثبیت کند. این خواننده پاپ که متولد۶۴ است، از میانه دهه۸۰ فعالیتش را به شکل رسمی آغاز کرد و تکآهنگهایش طرفداران خاص خودش را دارد. طلیسچی در این گفتوگو از حضورش در برنامه «شبهای مافیا» میگوید و در بخشهای دیگری از این گفتوگو از وضعیت امروز موسیقی صحبت کرده است.
این روزها رئالیتیشوهای متنوعی در شبکه نمایش خانگی پخش میشود. چطور شد که در برنامه «شبهای مافیا: زودیاک» شرکت کردید؟
از طریق تیم تولید به برنامه دعوت شدم و علاقه داشتم که ببینم چطور میتوانم در این سناریو بازی کنم. من قبلا هم در یک شو، مافیا بازی کرده بودم، اما بهنظرم «زودیاک» شیکتر است و پیچیدگیهایش بازی را برای بیننده جذابتر میکند.
خیلیها به برد و باخت در یک مسابقه اهمیت میدهند. برد و باخت برای شما چطور بود؟
شرکت در این برنامه بیشتر برایم جنبه سرگرمی دارد. اینطور نگاه میکنم که با یک گروه خوب دور هم هستیم و هدفمان این است که برای بینندههای برنامه لحظاتی حال خوب ایجاد کنیم که امیدوارم به چنین نتیجهای رسیده باشیم.
اخیرا در نمایش خانگی، محصولاتی در حوزههای مختلف ورزش، موسیقی، مذهبی و... تولید شده است. از نظر شما، تولید برنامههای حوزه موسیقی مثل «صداتو» چه تأثیری بر ارتباط بیشتر مردم با موسیقی دارد؟
ساخت برنامههای خوب در این حوزه به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک میکند، اما اینکه این برنامهها بتواند هنرمند بسازد مبحث دیگری است، چون یک خواننده هرقدر هم تخصصی وارد یک حوزه بشود، تا جو کار و فعالیت حرفهای در فضای تولید و صحنه را تجربه نکند، به موفقیت نمیرسد. از نظر من، ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفهای موسیقی کاملا نیازمند تجربه این واقعیت است. تمام این مسابقاتی هم که اخیرا تولید و پخش شده یکیدو چهره را به فضای موسیقی معرفی کرده، اما به لحاظ ایجاد سرگرمی برای مردم کاملا موفق ظاهر شدهاند و اگر از این قبیل برنامهها باز هم تولید شود، به فهم و درک بیشتر مردم از فضای موسیقی کمک قابل توجهی میکند.
پیشنهادی برای حضور در برنامههای موسیقی داشتهاید؟
پیشنهاد داشتهام، اما علاقه نه، چون بهنظرم در جایگاهی نیستم که بخواهم کسی را قضاوت کنم و اصولا هم موسیقی تا یک جایی بهصورت علمی و پایه آموختنی است و از آن به بعدش دیگر سلیقهای میشود. پس قضاوت کردن راجع به صداها را باید به مردم بسپاریم.
این روزها بازار کنسرتهای پاپ داغ است. درست است که موسیقی کشور افت و خیزهای زیادی دارد و با مشکلات خاص خودش دست و پنجه نرم میکند، با این حال اوضاع این روزهای موسیقی کشور چطور است؟
بهنظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. موسیقی ما در سالهای اخیر دچار تحولات عجیب و غریبی شد که بخشی از این تحولات مثبت بود و بخشی هم منفی. خوشحالم که با ورود هنرمندان حرفهایتر و صداهای قشنگتر و احساس بیشتری که در کارها وجود دارد موسیقی دارد از آن حالت قبلی بیرون میآید و خودش را ترمیم میکند.
برویم سراغ مسئله ترند شدن برخی از قطعههای موسیقی مثل قطعه «پاقدم» که اخیرا بسیار شنیده و معروف شد. چه میشود که یک کار اینطور دیده و شنیده و پرطرفدار میشود؟
بخش زیادی از این اتفاق مربوط به تجربه است و بخشی هم سلیقه و هوش بازار. ولی در نهایت کارها را مردم برجسته میکنند، یعنی اگر مردم کاری را دوست داشته باشند، آن کار به موفقیت بزرگی میرسد. «پاقدم» یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که در آن استانداردهای ضبط موسیقی آن دوران کاملا رعایت شده و فکر میکنم جدا از تنظیم و میکس و مستر خوب امیربهادر دهقان، شعر و ترانه و ملودی هم خیلی به کارهای آن دهه نزدیک است.
شما در قطعههای معروفتان هم سبک شاد دارید و هم قطعههای احساسی و غمگین. تمایل مردم بیشتر به شنیدن کدام یک است؟
اگر به تاریخمان رجوع کنید، میبینید که مردم ما پر از غم و غصه بودهاند و طبیعتا تمایلشان به آهنگهای شاد بیشتر است. در کنسرتها هم همینطور است. وقتی یک پدر بودجه مشخصی برای خانوادهاش کنار میگذارد تا در کنسرت شرکت کنند، دلش نمیخواهد که مجددا در فضای غمگین قرار بگیرند. بنابراین تمایلشان به شنیدن و همراهی در خواندن آهنگهای شاد بیشتر است. البته از قدیم موسیقی شاد نسبت به موسیقی غمگین بیشتر شنونده و طرفدار داشته است.
این روزها مدام نام خوانندههای جدیدی را میشنویم که در فضای مجازی معرفی میشوند. یا گاهی روی بیلبوردها تبلیغ کنسرت خوانندههایی را میبینیم که خیلیها نمیشناسندشان. این افزایش ورود به عرصه خوانندگی اتفاق مثبتی است یا منفی؟
ما خوانندگانی داشتهایم که با یک قطعه روی صحنه آمدهاند و بقیه قطعههایشان حالت مکمل همان یک قطعه را داشته. از آن طرف هم هنرمندی داشتهایم که با هر قطعه جدید مخاطبان بیشتری را جذب کرده و بهتدریج معروف شدهاست. در هر صورت، دیده شدن یک اثر هنری و محبوب شدن هنرمند به مردم بستگی دارد.
به تجربه حوزههای هنری دیگر مثل بازیگری هم فکر میکنید یا پیشنهادی داشتهاید؟
من یکبار این را تجربه کردم و متأسفانه بازخورد خوبی از این کار نداشتم، به خاطر اینکه تیم تولید آن کار تیمی که فکر میکردم نبود. البته بازیگران و بقیه عوامل همه خوب بودند، اما تجربه خوبی برای من نبود و ترجیح میدهم که فعلا دوباره آن فضا را تجربه نکنم و در کار خودم پیش بروم، هرچند از آینده و تصمیمات بعدیام خبر ندارم.
رئالیتیشوها توانستهاند تا اندازه ای شبکه نمایش خانگی را متحول کنند
در چند سال اخیر پلتفرمها به کاربران امکان میدهند فیلمها و سریالها را بهصورت آنلاین تماشا کنند و بهسرعت به رقیبی برای تلویزیون تبدیل شدهاند.
یک مقایسه ساده در تولیدات و سریالهای پخششده در ابتدای سال۱۴۰۳ تا امروز میان پلتفرمهای نمایش خانگی و تلویزیون نشان میدهد تلویزیون با وجود آنکه نسبت به سال گذشته با کمکردن حساسیتهایی سعی در جذب هنرمندان و چهرههای مطرح کرده اما باز هم بازی را در زمین رقابت با پلتفرمهای پخش نمایش خانگی واگذار کرده است.
این روزها تولید رئالیتیشوها و برنامههای مسابقه که در شبکه نمایش خانگی تولیدشده، توانسته جذابیت زیادی برای مخاطب امروز بهوجود بیاورد، مخاطبی که تنها با تماشای سریال و فیلم نمیتواند اوقات فراغت خود را پر کند. بنابراین از یکسو پلتفرمهای گوناگون در شبکه نمایش خانگی در بیشتر سریالهای خود توانستهاند با تمرکز بر جذابیتهای داستانی و استفاده درست از ستارگان سینما و تئاتر تولیدات جذابی را پیش روی مخاطب بگذارند و از سوی دیگر با تولید و پخش برنامههای مختلف نشان دادهاند توجه به ذائقه مخاطب برایشان مهم است و در بخشهایی موفق شدهاند.
البته دامنه صنعت سرگرمی آنقدرگسترده است که ما در تلویزیون یا حتی شبکه نمایش خانگی هنوز نتوانستهایم رقابتی با برنامههای خارجی داشته باشیم. با این حال، برخی از این برنامهها توانستهاند آنقدر جذاب باشند که تماشاگران فصلهای آن را دنبال میکنند.
VODها طیف گستردهای از فیلمها و سریالها را از سراسر جهان به کاربران ارائه میدهند. این امر بهمعنای انتخاب بیشتر برای بینندگان و رهایی از محدودیتهای برنامههای روتین است.
نمیتوان منکر این موضوع شد که پلتفرمهای نمایش خانگی با ارائه فرصتی جدید برای پخش فیلمها و سریالهای ایرانی، به افزایش تولید محتوای داخلی در این کشور کمک کردهاند. این امر منجر به ایجاد شغلهای جدید و رونق صنعت سرگرمی ایران شده است.
VODها در حال حاضر نقش مهمی در صنعت سرگرمی ایران ایفا میکنند و ظرفیت این را دارند که در آینده نقش مهمتری ایفا کنند. با رفع چالشهای موجود، VODها میتوانند به گزینهای محبوبتر برای سرگرمی در ایران تبدیل شوند و بهطور قابلتوجهی بر نحوه تماشای فیلم و سریال توسط مردم ایران تأثیر بگذارند.
انتهای پیام